ประวัติ วัดพระธาตุสันขวาง
จาก ตำนานพระเจ้าเลียบโลก
พระธาตุสันขวาง พระบรมธาตุซึ่งเป็นสถานที่ประดิษฐาน พระบรมสารีริกธาตุ ส่วน พระเกศาธาตุ ของ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสมณโคดม (พระพุทธเจ้าองค์ที่ 4 ในภัทรกัลป์นี้ หรือพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันนั่นเอง)
ตั้งอยู่ที่ หมู่ 4 บ้านห้วยเคียน ต.ท่าสุด อ.เมือง จ.เชียงราย
เล่ากันมาแต่อดีตกาลว่าเมื่อนานมาแล้วสมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้า ได้เสด็จเลยมาจาก เวียงโยนกนคร ล่องมาแล้ว (ปัจจุบันคือ อ.เชียงแสน จ.เชียงราย) และได้ ฉันข้าวต้มหุงแกงเผือกมัน (ข้าวต้ม) ที่ บ้านแม่ข้าวต้มท่าสุด โดยแก่บ้าน(ผู้ใหญ่บ้าน) และชาวบ้านจัดตั้งประรำพิธีถวาย พระพุทธเจ้าหลังจากได้ เทศนาภัตตะอนุโมทนาทานแล้ว พระพุทธเจ้าก็ ลูบอุตตะมะมังคละหัวแห่งตน ปลงพระเกศา ให้แก่ชาวบ้านและได้ให้มาประดิษฐาน ณ เขาลูกนี้ (เขาแก้ว) และพระพุทธองค์ได้กล่าวว่าในอนาคตสถานที่แห่งนี้จะได้ชื่อว่า พระธาตุยางแล เพราะมีต้นยางอยู่มาก จนถึงเมื่อพระพุทธองค์เสด็จดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว จึงได้มีพระอรหันต์รูปหนึ่ง มาก่อสร้างสถูปเจดีย์ครอบไว้ และนำพระบรมสารีริกธาตุมาบรรจุเพิ่มอีก (สถาน ที่ตรงนี้จึงมีทั้ง พระบรมสารีริกธาตุแบบดั้งเดิมสมัยพระพุทธองค์) และ พระบรมสารีริกธาตุ ที่ได้มาหลังพระพุทธองค์ปรินิพพานแล้ว) ต่อ มาได้มีทั้งพระสงฆ์ ฤาษีและอุบาสกมาบูรณะสถานที่นี้สืบต่อกันมาโดยตลอด จนถึงปี ๒๕๐๕ ฤาษีแสน และ ฤาษีนารอด พร้อมคณะอุบาสกชื่อ พ่อหมวก การินทา ได้ทำการบูรณะขึ้นมาใหม่ และตั้งชื่อใหม่ว่า พระธาตุดอยโกฎิแก้ว (เพราะรูปทรงคล้ายกระดูก)
